Vintage collectezak van zwart fluwelen stof met houten handvatten

Deze collecte-zak heeft op het zwarte fluweel een in rood geborduurde 'K' en 2 eikenhouten handvatten met aan de zak zelf nog een koperen ring aan beide zijden.
In de zak heb ik 8 centen gedaan met de afbeelding van Juliana die toendertijd koningin was.

Van handvat tot handvat: 43 cm
Lengte van de zak: 28 cm.
Ø 14 cm.

De collecte-zak:
Een zak voor anonieme aalmoezen. 'Geld moest rollen', maar niet over de kerkvloer. Daarom is de collectezak een onmisbaar voorwerp in menig protestantse kerk. Je ziet ‘m zo voor je. Een zware stoffen zak in stemmig zwart, rood, groen of blauw met twee houten handvatten. Of zo’n superhandige met welgeteld drie handvatten om het doorgeven te vergemakkelijken en de kans te verkleinen op onhandige doorgeefpogingen met de buren. In de eerste protestantse kerken werd het ophalen van de collecte gezien als iets waardigs. Dat was dus niet bestemd voor het gepeupel in de kerkzaal. Diakenen waren vanuit hun waardige ambt bevoegd én verplicht om de collecte binnen te halen. En dat binnenhalen was hard nodig. Aanvankelijk stond er in protestantse kerken een collectebusje bij de uitgang. Daar konden mensen zelf hun gaven aan toevertrouwen. Dit leverde in veel kerken echter niet zo veel op. Onbespied Diakenen kwamen op een lumineus idee: wat als ze kerkgangers al tijdens de dienst gelegenheid gaven om rijkelijk te delen van hun overvloed? Een pragmatische oplossing, want zo was er geen ontsnappingsmogelijkheid meer. Aanvankelijk werden de gaven – net als bij de katholieken – ingezameld met een open schaal die de gemeenteleden zelf doorgaven. Dat viel uiteindelijk alleen niet in goede aarde bij de calvinistische kerkgangers. Zij zagen geldzaken als persoonlijke kwesties. Bovendien was hun traditie er een van soberheid: méér geld geven dan anderen zou kunnen worden opgevat als te koop lopen met je rijkdom. Kerkgangers voelden zich dus al snel beschaamd om hun geld - of het gebrek daaraan - open en bloot en in het volle zicht van hun buren in de kerkbank ten toon te spreiden. De oplossing: een geldzak om het geld onbespied in te kunnen doen. Er kwamen zakken met korte handvatten, die de kerkgangers zelf konden doorgeven. En er kwamen collectezakken aan lange stokken waarmee diakenen en collectanten – met witte handschoentjes aan om splinters te voorkomen – de rijen langs konden gaan. Vandaag de dag gebruiken steeds meer kerken apps waarmee kerkgangers digitaal kunnen geven aan de collecte. Dankzij de vele livestreams tijdens de corona-lockdowns is dat alleen maar meer geworden. Toch is de collectezak een blijvertje. Waarschijnlijk om dezelfde reden dat de zak een kleine 200 jaar geleden in het leven werd geroepen: een manier om min of meer onbespied je geld te geven.